บทที่ 388

ติงเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองเธอด้วยท่าทางระแวดระวัง “หมายความว่ายังไง?”

“ผู้ช่วยติงค่อยๆ คิดไปเถอะค่ะ ถ้าหากมีอะไรให้ฉันช่วย ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อ”

พูดจบ จ้าวหมิงเยว่ก็ถือแก้วกาแฟเดินจากไป

ติงเยว่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นนานมาก ถึงจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วถือแก้วเดินจากไป จนลืมกดน้ำด้วยซ้ำ

เมื...